Mijn vlucht en mijn eerste dag - Reisverslag uit Brisbane, Australië van Robin Hilster - WaarBenJij.nu Mijn vlucht en mijn eerste dag - Reisverslag uit Brisbane, Australië van Robin Hilster - WaarBenJij.nu

Mijn vlucht en mijn eerste dag

Door: Robin Hilster

Blijf op de hoogte en volg Robin

09 April 2016 | Australië, Brisbane

Donderdag 7 april 2016 was het zo ver. Ik vloog naar het land waar ik m'n hart 10 jaar geleden achter heb gelaten. Afscheid nemen van mijn lieve familie en vrienden was wel echt heftig. Dit wenste ik m'n ergste vijand nog niet eens toe.

Om 11:15 ging ik de lucht in. Op naar Singapore! Yehes! Om 05:55 (8-4-2016) kwam ik aan op Singapore. Ik had een tussenstop van 3 uur en 45 minuten. Gate B1. Mijn vlucht vertrok om 09:40. Lekker stressen, want op mijn boardingpass stond dat ik om 08:40 zou vliegen. Niet dus. Dat was dus gewoon de tijd dat ik door de gate kon. Stupid me. Maar goed, dat liet de pret niet drukken. Alhoewel ik zo goed als niets met Singapore heb, was het toch wel weer een ervaring. Je bent toch in je eentje, in een onbekend land. Eerste keer alleen vliegen ook.

In de tussentijd van mijn aankomst op Singapore en mijn vertrek vanaf Singapore, heb ik een beetje met m'n ziel onder m'n arm over dat vliegveld gelopen. Sigaretje roken, kijken naar de tijd, zitten, sigaretje roken, kijken naar de tijd, zitten, huilen. Ik heb al m'n tranen voor de komende 30 jaar wel verspild aan deze reis. Maar ik denk dat het 't wel waard is. Ik weet het bijna zeker. Maar goed. De tijd verstreek en ik kon door de gate lopen. Het was zo stik benauwd op dat vliegveld. De geur en warmte van Singapore kwamen me bekend voor. En dat is nou niet de bepaalde geur en warmte waar ik graag in loop. Maar dat maakte niet uit, want ik kon bijna m'n vliegtuig betreden en met gierende banden naar Australië!

Om 09:40 ging ik de lucht in; op naar Brisbane en mijn familie aan de andere kant van de wereld. De vlucht was, voor mijn gevoel, kort. 7 uur en 5 minuten. Ik heb 5 van de 7 uur geslapen, dus ik denk dat het daardoor kwam. Het eten was op zich wel oké. Het blijft vliegtuig voedsel. Maar toch was het wel te doen. Kip, fruit, toetjes, ijsjes. Zelfs een Magnum! Blijer kan je me niet krijgen. Buiten het missen van mijn familie, mijn thuis, mijn vrienden en de angst voor mijn nieuwe begin, was ik toch wel blij met mijn Magnum. In het vliegtuig kreeg ik zo'n kaartje die ik moest invullen over de spullen die ik bij me had. Omdat ik zo verstrooid was van verdriet en angst, was ik gewoon helemaal even kwijt wat m'n vader me geleerd en verteld had. Plus, ik kon me niet concentreren. Dus ik heb dat kaartje een beetje verneukt. Nou ja, ingevuld en wel. Verder heb ik een beetje films gekeken en depressief uit het raampje gestaard.

Om 19:00 uur kwam ik aan op Brisbane. De warmte was fijn. Goede temperatuur voor een Hollands meisje. Door naar de security check. Ik wist dat het streng zou zijn, dus daar had ik me wel al een beetje op ingesteld. M'n briefje moest ik uiteindelijk opnieuw invullen, omdat ik het niet met pen had gedaan. De mevrouw van de check was aardig. Ze liet me de vragen nog een keer doorlezen met een Nederlands vertaalde kaart. Verder was er niets aan de hand en kon ik doorlopen. Omdat het allemaal wat langer duurde, kon ik zo m'n backpack pakken zonder er op te hoeven wachten. Daarna nog een check voor m'n backpack. Op m'n briefje had ik aangegeven dat ik bepaalde medicijnen mee had, dus ze moesten m'n tassen checken. Alles ook weer goed. Security guy was ook aardig. Iedereen is aardig. Hij liep mee naar m'n welkomstcomité om te vragen waar ik zou verblijven. Je weet wel, net als bij Border Security.

Ik was blij om op veilige bodem te zijn. Het was rond 20:00 toen ik naar buiten liep. Op naar huis! Mooi, lief kamertje hadden ze voor me klaargemaakt. Even wat gegeten, gedoucht en gepraat. Ik ging rond 00:00 uur naar bed. Om 04:30 werd ik wakker. Klaar wakker. Niet meer geslapen ook. Fuck you, jetlag.

De dag daarna zijn we lekker thuis gebleven. Familie kwam langs. M'n nicht, m'n neven, erg gezellig. Ik ken namelijk nog niet iedereen. Later op de dag hadden we een BBQ bij het strand met nog meer familie. Ik was zo benieuwd naar iedereen! En gek was het om te zien hoe ze hier BBQ'en. Aan het strand van Mooloolaba bij een grasveldje met van die BBQ platen waar iedereen gewoon kan gaan BBQ'en. Heel leuk allemaal. Lekker gegeten, maar m'n jetlag begon echt super hard in te slaan. M'n concentratie was helemaal weg en ik was echt kapot. Rond een uur of 8 zijn we naar huis gegaan. Ik reed met Laurren mee, we gingen m'n spullen ophalen bij m'n oom en tante. Ik zou die nacht bij Ben en Laurren slapen. Spullen opgehaald en weer op naar het volgende huis. (Prachtige huizen hebben ze hier allemaal trouwens).

Aangekomen bij Ben en Laurren, kreeg ik een kleine rondleiding. Eigen kamertje, heel cute. Eigen badkamer MET bad. Wat een luxe allemaal... We hebben nog even gezeten in de woonkamer met een koppie thee, en ik ben daarna naar bed gegaan. Ik wilde nog even contacten met m'n familie aan de andere kant van de planeet, maar op het moment dat ik m'n telefoon wilde pakken dacht ik; nah. En ik viel gelijk in slaap.



  • 11 April 2016 - 00:00

    Amy:

    Iedereen zal je helpen en ook aardig zijn voor je. De grootste stap heb je zelf moeten nemen, de rest regelen ze 'daar' boven. Alles komt op z'n pootjes terecht.

    Anders zal ik oma even een pompertje geven...

  • 11 April 2016 - 00:02

    Amy :

    Er moest nog een stuk achter, daar had ie geen zin in geloof ik:

    -X- Keep your head up, things will get better and better

  • 11 April 2016 - 11:11

    Mama:

    Wat een mooi verslag schat, zo zie je maar het begin is heel erg moeilijk geweest, en het word alleen nog maar beter, en leuker.
    Het doet me al goed om te horen nu van je dat je gelukkig bent, en ik zie het ook aan je gezicht, dat het goed gaat, dikke kus

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Robin

Hoi! Mijn eerste trip, in m'n eentje, ever. En die gaat natuurlijk naar het land waar ik 10 jaar geleden mijn hart heb achter gelaten; Australië. Omdat ik deze ervaring over een paar jaar graag nog wil herleven, zonder te leiden aan geheugenverlies, ga ik m'n best doen om zo vaak mogelijk verhaaltjes achter te laten over wat ik doe, gedaan heb, waar ik heen ga en wat ik zie. Etc. etc. Groetjes!

Actief sinds 09 April 2016
Verslag gelezen: 241
Totaal aantal bezoekers 4262

Voorgaande reizen:

09 April 2016 - 07 April 2017

Dutchy going Down Under

Landen bezocht: